Laatste week in Dordrecht

Op vrijdag zijn we naar Queenstown gereden om weer de nodige boodschappen te doen. Voor onze dagelijkse boodschappen kunnen we prima bij de lokale supermarkt terecht, maar de shopping mall in Queenstown heeft heel wat meer te bieden. Zo kochten we ook nu weer speelgoed en kleurpotloden, kleurboeken, puzzels enz. voor een kleine kinderopvang in de location, waar het aan al dit soort middelen ontbreekt. Met dank aan de gulle gevers! De rit naar Queenstown is deze keer minder mooi, vanwege druilerig weer en daardoor mist in de bergen. Het weer wisselt hier dus met de dag, of eigenlijk met het uur. 

Zaterdagmiddag arriveren Hans en Lita uit Dordrecht NL in Dordrecht SA en halen we hen lopend op bij hun B&B, om in ons huisje gezellig bij te kletsen onder het genot van een hapje en drankje en een macaroni-maaltijd. Erg gezellig om na zoveel weken weer vrienden over de vloer te hebben! Als we hen 's avonds thuisbrengen, zien we hoe donker het is op straat (normaal komen we 's avonds niet buiten), maar de volle maan naast de kerk levert een mooi plaatje op.

Die zondag gaan we al vroeg foto's maken bij de kerkzaal, waar mannen om 6 uur al begonnen zijn met het bereiden van "Potjekos", een echt Zuid-Afrikaans stoofgerecht, wat bereid wordt in grote gietijzeren potten in vuur. Het duurt een aantal uren voor het vlees gaar is, na een paar uur gaan de aardappels erbij en vervolgens de gemengde groenten en natuurlijk kruiden enz.  De kerkmensen hebben maaltijden kunnen bestellen, die ze na de kerkdienst ophalen. In de kerkdienst wordt aandacht besteed aan de Wilhelminakerk, in gebed van Lisa maar ook in een toespraak van Charlotte, waarbij als cadeau voor de kerk een foto op canvas wordt aangeboden van de NG-kerk onder een dubbele regenboog. Pleunie houdt een afscheidstoespraakje en zingt daarna de gemeente toe met een Irish Blessing. Na de dienst gaan we zoals gezegd naar de kerkzaal om potjekos te halen, maar inmiddels is het ook begonnen met regenen en dat gaat al gauw over in een ware wolkbreuk, waarbij de onverharde straten zo'n beetje wegspoelen.... Hoewel ons huis schuin tegenover de kerkzaal ligt, moeten we toch een tijdje schuilen voor we naar huis kunnen. Maar dan is het nog een sport om door de waterstroom ons huis te bereiken. Gelukkig schiet onze buurjongen te hulp met planken. Dit alles geeft natuurlijk wel verbondenheid met Nederland, waar op dat moment de storm over het land raast en waarvan we de dagen erna ook beelden uit Dordrecht zien met hoogwater en zandzakken voor de deur! Als de regen opgehouden is, maken we met zijn vieren een mooie tocht in de omgeving en picknicken onderweg in de natuur. Vervolgens gaan we naar de B&B van Hans en Lita en genieten daar van onze potjekos-maaltijd.

Die maandag drinken we uitgebreid koffie in the Forecourt en gaan dan naar de location. We zijn eerlijk gezegd blij, dat Hans en Lita een wat hogere auto hebben met een soort 4x4 stand, want de wegen zijn door de vele regen best een uitdaging! We gaan eerst naar de Anako school, waar we Mr. Mkwazi, de chairman van de Dordrecht Foundation, gaan verblijden met een laptop (van Sybe's werk) voor de Foundation. Hij springt bijna een gat in de lucht van blijdschap! Daarna Speelman opgehaald om ons weer de weg te wijzen naar de soupkitchen. Doordat er een weg opgebroken is, kunnen we deze zelf echt niet meer vinden in de wirwar van weggetjes zonder naam of nummer. En dan de spulletjes weggebracht naar de kinderopvang. Hoewel alleen oma aanwezig is (de eigenaresse is in het dorp), laten we de spullen nu toch achter. Zij blijft maar zeggen: "Oh so much!" en is er zichtbaar blij mee, zo ook het kleine mannetje die de bal niet meer uit handen geeft. Speelman brengt ons ook bij de artistieke jongen, die Hans en Lita nog kennen van de vorige keer dat ze hier waren in 2013. Hij legt uit, dat het moeilijk is om zijn schilderijen aan de man te brengen en opslaan in zijn huisje kan niet vanwege inbraakrisico, dus we krijgen niet meer te zien dan de beschilderde buitenkant van zijn huisje. 's Avonds hebben we onze eerste braai en wel in het mooi gelegen huis van Pieter en Elmery Greyling. Omdat het te koud is voor buiten wordt de braai gehouden in een overdekte aanbouw en wordt het een zeer gezellige avond met elkaar!

Dinsdag nemen we afscheid van Hans en Lita, die hun reis verder voortzetten met als doel de Sederbergen aan de westkust. We proberen de laptops die we meebrachten te updaten, hetgeen zeer veel geduld vereist. Dan gaan we met Peter Greyling, Gary Kuhn (de projectleider) en nog 2 mannen die erbij betrokken zijn naar de kolenmijn bij Indwe, die als het meezit over enkele maanden weer in bedrijf gesteld wordt. Dit is een zeer gewenst project, daar opening van de mijn werkgelegenheid betekent voor zo'n 600 mensen in de mijn en totaal zo'n 2000 inclusief de toeleveringsbedrijven en werk aan wegen en herstel van de spoorlijn, die nu al jaren niet meer gebruikt wordt. Kolen lijken voor ons een achterhaalde zaak, maar deze blijken van "groene" kwaliteit te zijn door weinig zwavel (zure regen) en veel gasopbrengst. Er zou voor zo'n 140 jaar in de grond zitten.... Hierna hebben we in Indwe een afspraak met Phumezo, de manager van de Fieldband. Dit is het muziekkorps, dat mede met hulp van onze Jubal is opgericht en niet alleen op muzikaal gebied belangrijk is om de kinderen bezig te houden, maar ook op het gebied van voorlichting, hygiëne, sociale vaardigheden enz. Echter door dreiging van een subsidiestop is het nu in Dordrecht stopgezet, hetgeen wij zeer betreuren. Wij proberen er achter te komen hoe het zit en gaan dit deze week ook nog met de burgemeester bespreken.

Op woensdag wordt onze auto omgewisseld, omdat de verzekering verlopen was en er dus een nieuwe sticker op moest. Hiervoor zijn we de afgelopen weken al tig keer gebeld met de vraag om naar Kaapstad of East-Londen te komen (zij wisten niet waar Dordrecht lag), maar dat waren we echt niet van plan. Het is vandaag heerlijk weer en dat belooft dus wat voor de avond, wanneer de tweede braai gepland staat, deze keer bij Andries van Niekerk, de plaatselijke notaris, die ervoor gezorgd heeft dat wij dit huis konden huren en zijn vrouw Karin, het hoofd van de Dordrecht Highschool. Maar eerst gaan we om vier uur weer naar de URC om de jeugd te ontmoeten en hen de cheque van onze Wilcome-jeugd aan te bieden. Echter, niemand en het hek op slot. Uit Whatsapp met Dima blijkt dat het vijf uur moet zijn (so sorry!). Maar dan breekt er uit de dreigende lucht een bui los met hagel en harde regen en weten we het zeker, dit gaat het weer niet worden. Iedereen hier is blij met regen, maar tegelijkertijd verhindert het mensen om op pad te gaan en als je de straten hier met regen ziet en het eind dat ze moeten lopen is dat wel te begrijpen. Tijdens het wachten wordt Pleunie binnengeroepen in een zeer oud huisje en de zus van de bewoonster laat zien hoe groot door de regen de lekkage is. Naast het bed van de vrouw staan allerhande emmers en potten en het geheel ziet er zeer armoedig uit. Zij laat ons beloven om het er met de burgemeester over te hebben. We hebben inmiddels een aardig lijstje.... De braai bij Andries en Karin wordt weer een gezellige avond, hoewel we door de kou na de bui grotendeels binnen zitten.

Donderdag worden we al vroeg gewekt door een SMS van de burgemeester, dat onze afspraak van 10 uur niet doorgaat. Deze is verzet naar vrijdagochtend 8.30 uur. Laatste kans dus.... De laptops hebben we inmiddels weggebracht naar Speelman in het MMC, om er nieuwe Engelstalige software op te zetten, want dat gaat ons hier niet lukken. 's 'Middags hebben we weer een meeting met een enthousiast groepje, met als doel het stimuleren van "toerisme in Dordrecht SA".