Adres onbekend

Dit is de derde week van ons verblijf hier in Dordrecht, een aanmerkelijk rustigere week qua afspraken. We gaan nu langzaamaan richting de afronding. 

We waren gebleven bij de zaterdag 1 februari jl. We gaan die middag met Charlotte en Annelize op pad naar een kerkje op een boerenland, wat een begraaf- en gedenkplaats is van een boerenfamilie Schoeman, die hier alle 5 hun kinderen moest begraven. Deze familie heeft veel voor de Dordtse gemeenschap betekend en de plaquette hiervan hangt zowel in de kerkzaal als in het museum, waar overigens ook de inhoud van het kerkje wordt tentoongesteld, zoals speelgoed van de kinderen. Het kerkje zelf blijkt nu dus helemaal leeg vanwege vandalisme. Onderweg zien we een struisvogel, secretarisvogel, kraanvogel en veel "flaps", zoals de gekke zwarte vogels heten met een onhandig lange staart, waardoor ze bijna niet vooruit komen in de wind. Een mooie tocht, maar oh wat een nare gravelweg en er lijkt geen einde aan te komen ..... en het onweer komt ook nog eens steeds dichterbij .... Uiteindelijk komen we goed 17 uur bij de URC in de location aan, waar deze week elke dag (!) van 17-18 uur een dienst wordt gehouden, omdat het zondag Heilig Avondmaal is. We hopen hier de dominee te treffen die zondag voorgaat, om met hem het een en ander voor de zondagsdienst door te spreken. We willen dan nl. een soort verbondenheid met de Wilhelminakerk tot uiting brengen door in beide kerken voor elkaar te bidden. Helaas zal de dominee, die uit Aliwal North komt en slechts 4x per jaar hier voorgaat, toch pas 's avonds laat arriveren in de B&B, dus zullen we zondags moeten overleggen.  Thuisgekomen valt al gauw de elektriciteit uit en gaat niet meer aan tot halverwege de volgende ochtend...... later horen we dat blikseminslag de oorzaak was. Deze week krijgen we zeer regelmatig met stroomonderbrekingen te maken. We leren daardoor wel improviseren met koken!

Kerk. Die zondag gaan we, zoals we beloofd hebben, eerst om 9 uur naar de RK kerk, waar father Thema voorgaat. We voelen ons wat opgelaten, als hij in zijn welkom aan ons maar ook daarna steeds over geld en fondsenwerving heeft. We piepen er om 10 uur tussenuit om naar de URC te gaan maar mogen niet weg, voordat we eerst de keuken hebben gezien, waar ook op zaterdag en zondag Soupkitchen wordt gehouden.

In de URC zijn ze inmiddels begonnen en Pleunie levert dus ons briefje met voorbeden maar in bij de dominee. Het wordt uiteindelijk een bijzondere dienst waaraan geen einde lijkt te komen, ook al omdat er steeds weer iemand is die een lied inzet. Omdat er deze dag een echte dominee is, is iedereen gekleed in het zwart-wit, een soort kerkuniform. Zelfs de kleintjes doen hieraan mee. Wij vallen dus qua kleding aardig uit de toon, maar wij vallen toch al op omdat wij de enige blanken zijn. De dominee doet speciaal voor ons de dienst voor een deel in het Engels. Pleunie krijgt weer de gelegenheid om iets te zeggen en te zingen, dat doet ze deze keer behalve in Engels ook in Xhosa, wat erg gewaardeerd wordt. De "vredegroet" voor het Avondmaal is hier een ware knuffelpartij, waarbij iedereen "I love you" tegen elkaar zegt, meestal gevolgd door "because God loves you". Regelmatig deponeren mensen een briefje in een grote doos voor in de kerk. Dit blijken persoonlijke gebeden te zijn. Op een gegeven moment gaat de hele gemeente naar buiten en gaan we in een grote kring staan rond de dominee met de gebedendoos. Na een gezamenlijk gebed, wordt de hele doos met inhoud in de brand gestoken, zodat de gebeden opstijgen naar God. We zijn dan al uren verder en Sybe heeft het aardig gehad en piept er op dat moment tussenuit, om Pleunie later weer op te halen. Intussen gaat de dienst gewoon weer verder en de dominee, die van geen ophouden weet, spoort ook nog eens mensen aan om iets tegen Pleunie te zeggen als waardering en bedankje voor het contact en ook Pleunie wordt weer geacht iets te zeggen... Uiteindelijk is het kwart voor 2 als we naar huis gaan, na bedankt te hebben voor de uitnodiging om ook nog te blijven eten. Overigens zijn er in de location erg veel kerken en kerkjes, waarvan de RK, de Methodist en de URC de grootste zijn. 

Gezondheidszorg. Maandag jl. brengen we een bezoek aan het ziekenhuis, waar we rondgeleid worden door de manager en ook kennis maken met de enige arts, Laurien van Heerden. Het is een klein ziekenhuis met 35 bedden en poliklinische patiënten. Voor operaties e.d. moeten mensen naar Queenstown. Er is wel verloskunde, apotheek, eigen keuken, wasserij en Röntgen, maar geen laboratorium, dus al het afgenomen bloed gaat naar een lab in het ziekenhuis van Queenstown. Een Hb-tje kunnen ze wel zelf doen, maar wanneer een bloedtransfusie nodig is, gaat meestal de patiënt ook mee naar Queenstown. Het ziekenhuis is van de overheid en mensen hoeven niet te betalen voor de zorg. Er is in Dordrecht 1 huisarts, waar mensen dagelijks terecht kunnen en ZAR 300 (€18) betalen, inclusief behandeling en medicatie. Verder is er een kliniek, waar geen arts maar verpleegkundigen zijn, waar mensen heengaan voor behandeling en medicijntoediening. In de location is verder een kleine medische post met een verpleegkundige en verder is er een Mobile Clinic, die het platteland op gaat om mensen, die moeilijk naar Dordrecht kunnen komen, te helpen. Helaas is de auto al enkele weken in reparatie. Om die reden houdt de nurse nu met haar assistente spreekuur in een gebouwtje. Wij bezoeken haar met meegebrachte medicijnen, wegwerphandschoenen en verbandmiddelen, die wij van de thuiszorg hebben gekregen en waar zij erg blij mee is.

Verder bezoeken we deze week weer een aantal scholen. De primary scholen hebben groep 1 t/m 7, de high school groep 8 t/m 12. Dordrecht Highschool, vlakbij ons huis, heeft alle groepen 1 t/m 12, de oudsten zijn dus ongeveer 16/17 jaar. Op deze school verblijven veel kinderen intern, omdat ze verder weg wonen.

Ons bezoek aan de Municipality, we hebben er even op moeten wachten, heeft nu toch succes. Wel is Mr. Owen net die dag overgeplaatst naar Indwe, maar zijn opvolger blijkt meer van de Dordrecht-Dordrecht stedenband te weten. Hij is zelfs al een keer in Dordrecht NL geweest met een delegatie. Wij brengen hem diverse problemen, die we zijn tegengekomen onder de aandacht en hij lijkt echt van goede wil om er iets mee te doen.

Adres onbekend. Kennen jullie dat TV-programma?  Of Spoorloos? Dat de reporter dan met een foto zo'n heel dorp doorgaat om iemand op het spoor te komen en dan uiteindelijk na veel vragen en zoeken het adres vindt? Nou zoiets hadden wij dus ook deze week, echt zo leuk! Bij de delegatie, die vorig jaar april vanuit Dordrecht NL hier was, zat o.a. fotograaf Huib Kooiker. Hij heeft ervoor gekozen om een nacht door te brengen bij een familie in zo'n klein huisje in de location en heeft daar ook mooie foto's gemaakt. Deze foto's zijn o.a. in het Stadskantoor geëxposeerd en die expositie komt ook nog in de Wilhelminakerk dit jaar. Wij hebben hem gevraagd om een aantal foto's af te drukken, zodat wij ze konden meenemen. Die van de Soupkitchen waren al een succes. Nu hadden we dus nog een stapeltje prachtige foto's van de familie waar hij geslapen had, maar we hadden geen idee waar we het huisje konden vinden. Je moet nl. weten, dat er in de Township geen straatnamen zijn. Er zijn wel 3 verschillende "wijken" en een gedeelte van de huizen heeft ook een huisnummer (wat bv. wel boven de 3000 kan zijn), maar op de meeste huizen is geen nummer te ontdekken. Dus werd het: foto's laten zien, jongetjes mee in de auto, hele discussies van groepjes mensen op "straat", weer achter jongetjes aanrijden enz. tot we, ja hoor, het huis van de foto dan toch echt bereikten en de desbetreffende moeder de foto's konden overhandigen!  Het is zo leuk om in de location rond te rijden, mensen beginnen ons al aardig te kennen (niet zo moeilijk, we zijn de enige blanken die er komen....) en we zwaaien wat af, maar dat is Sybe wel gewend.:)

Aardig. We vinden trouwens dat iedereen hier erg aardig voor ons is, er zijn ons al veel braaien beloofd, dus daar hopen we volgende week wat van te zien en te proeven ... En ook hier hebben we een aardige en handige buurman en dat kwam goed van pas, toen we een lekke band hadden, gelukkig precies hier bij huis. Zijn gereedschap was een stuk beter dan dat er in onze auto zat, dus.... 

Komend weekend krijgen we bezoek! Hans en Lita, vrienden uit Dordrecht NL, maken een rondreis door Zuid-Afrika en komen ook een paar dagen naar Dordrecht SA, waar zij in 2013 ook al geweest zijn. We kijken er erg naar uit!